The trip continues...

Hey buishangers en internetgangers! Wat fijn dat JIJ de tijd heb genomen en de wil heb om mijn lap tekst te lezen. Ik wil jou bedanken, want om die reden, heb ik de motivatie om mijn reisverslagen op het spreekwoordelijke papier te zetten. Dus zet nog even een lekkere kop thee en pak een overheerlijk biscu.. of nog beter, een bastogne! Ik wacht wel even tot je klaar ben. Ja? Oke.. Tjongejonge ik mis die lekkere koekjes wel hoor.. maar goed, ik heb het gevoel dat ik afdwaal. We waren gebleven in Adelaide.

Op 5 december begonnen Cara en ik ons nieuwe avontuur naar Kangeroo Island. Een eiland van ongeveer 300km bij 100km, gelegen aan de zuidkust van Australië. Het eiland bruiste van het wild en ookal mochten we van de autoriteiten 110km per uur rijden, waagden we ons zelden aan deze snelheid. Het eiland deed eer aan zijn naam en om de zoveel kilometer lag er wel weer een "roadkill" of sprong er weer een kamikaze-kangoeroe rakelings voor de voorbumper. Voor onze eerste nacht konden we eindelijk in de auto slapen en op een afgelegen camping zonder enige echte voorzieningen werd deze test afgenomen. De volgende ochtend verlieten we "American River" en begonnen we aan een roadtrip om het eiland. De grootste stad op het eiland bestond uit een supermarkt, drie restaurants en een aantal huizen die ongeveer op een hand te tellen waren. Internet? Nee. Connectie? Nope. Gevoel van survival? Ah hell yeah! Na proviant ingeslagen te hebben gingen we verder en na een uur rijden waren aangekomen bij Vyvonne bay. Holy shit wat hadden ze daar een gave sport. Zandsurfen van meters hoge duinen met snowboards? Een van de toppunten van mijn reis tot nu toe. Na een goede nachtrust zijn we naar een "bird of prey show" en een reptielenshow geweest. De foto's op facebook spreken voor zich, maar wil nog wel even toevoegen dat een slang van twee en een half meter om je nek even imposant klinkt als dat het werkelijk is. Na een aantal parelwitte stranden en een uurtje zeehondenspotten was ook de derde dag een succes. Op onze laatste dag hebben we nog een paar vreemde rotsen gezien en een bezoek gebracht aan "secret beach". Witte stranden met meer rotsen yadie-yadie-ya, same old etc. Voldaan zijn we teruggegaan naar Adelaide.

Na een beetje bijkomen konden we na twee nachten onze volgende bestemming waarmaken. Ik wilde graag naar Alice Springs om Ayers Rock (Uluru) te zien, maar een reis vanuit Adelaide, een van de dichtstbijzijnde steden was een kleine 1800km heen.. ik zag dit niet geheel zitten, ook omdat ik niet genoeg vertrouwen had in mijn auto. Vandaar dat de keuze uitging naar Flinders Range. Flinders range is een natuurreservaat dat het begin is van de outback. We begonnen te rijden om een uur of 11 in de ochtend en we kwamen aan bij onze eerste overnachtingsplaats (Hawker) rond een uur of zes. Het razen van een onweersstorm beperkte ons tot het vooruitstaren door de voorruit van mijn witte Holden Commadore... Na een half uur was het ergste voorbij en met toestemming van de beheerder van de camping, mocht ik mijn auto onder een afdak van een klein huisje parkeren. Niet meer dan een tafel, vier stoelen, een koelkast en een gasfornuis was genoeg om de hele kamer bezetting te geven. Mooi braken we een blik Ravioli open en al snel hadden we een warme maaltijd. Plots nam de sfeer in ons gezellige stulpje een onaangename wending. Cara spotte een harige spin van 5 centimeter op de muur en tot onze afgrijs een zeer giftige "redback" spin in de hoek van een stoel!! Het volgende deel van het verhaal zal door jullie vast en zeker met rollende ogen gelezen worden, want ja ik ben trots op wat ik gedaan heb. Met niet meer dan een oud tijdschrift heb ik een einde gemaakt aan beide griezels. Na de ontdekking, verdachten we meerdere stoelen van spinnen. Ik keerde de stoelen om.. en ja..uhmm.. onder iedere stoel minstens éen redback. High van de adrenaline begon ik ze neer te meppen, gevolg: killcounter: Leon 6 - spinnen 0. Na deze carambole hebben we de informatie van deze ongure plek doorgespeeld aan onze vriendelijke grondverhuurder. Geschrokken maakte hij met zijn stoefzuiger de rest van de hut spinnen vrij. Na een degelijke tot matige nacht (muggen, warmte en ongemak) zijn we verder gegaan naar Wilpena, het hart van de Flinders Range. Wilpena is bekend vanwege een zeer bijzondere rotsformatie. Het is net alsof een meteor een gat heeft geboort en als gevolg een krater met bergen eromheen heeft veroorzaakt. Ik bespaar de details hoe dit is gevormd. Na iedere ochtend een hike van een aantal uur gemaakt te hebben, 's middags aan het zwembad gelegen te hebben en in de avond genieten van een koud biertje met een fucking vette zonsondergang hadden we een mooie tijd gehad in de Flinders. Het toppunt was toen we met de auto naar een afgelegen heuvel reden en daar onze laatste overnachting hadden. Vanwege het feit dat er in een straal van 400-500km geen grote stad te vinden is, is er genoeg duisternis om de melkweg te zien. De lucht, gevuld met ontelbare sterren en een witte gloed was iets wat ik altijd al wilde zien...

De volgende ochtend zijn we naar Leigh creek gegaan om de rode woestijn te zien, wat het echte gevoel van de outback geeft. Daarna zijn naar Miljura gereden wat op onze route ligt richting Sydney. De eerste dag hebben we rond de 800km gemaakt, en vanuit Miljura zijn we 750  km naar Canberra gereden. Canberra is de hoofdstad van Australië en ik kan me geen slechtere stad verzinnen. Fucking saai en nauwelijks wat te doen. Ookal hadden we wel een leuke avond met pool en wat drankjes met Kylie die ik ontmoet had op de heenreis van Dubai naar Melbourne. Na twee overnachtingen hebben we de laatste 300km afgelegd naar Sydney. Ben best moe nu, mogen jullie best weten en deze blog die langer is dan normaal,  helpt me ook niet bijsterend. Toch is het het zeker waard en als je nog steeds aan het lezen ben, bedank ik je hartelijk. App me of geef me een bericht als jullie wat willen zeggen, ik vind het chill om van wie dan ook wat te horen :).

Het is ongelofelijk hoeveel dingen je doet op een reis en ik kan zo nog wel een aantal uur doorschrijven, maar ik weet dat jullie ook weer verder moeten en die kop thee en bastogne is uiteraard ook al lang op. Dus vandaar brei ik er een einde aan! Nogmaals bedankt voor het lezen en tot mijn volgende blog maar weer!! :D